In de eerdere religies was er niet zoiets als handen wassen voor het eten. Voor het eten handen wassen, heeft de Profeet (v.z.m.h.) als eerst ingevoerd. Wat de wassing voor het gebed is, is handen wassen voor het eten; handen voor het eten wassen, is dus de wassing van het eten. Onze Profeet (v.z.m.h.) heeft het volgende gezegd:

“Wie met vuil aan zijn hand slaapt, en als hem in de nacht iets overkomt, dan is niet iemand anders, maar enkel hij zelf daar schuldig aan.”

Ibn-i Sa’d en Tirmizi geven aan dat de Profeet (v.z.m.h.) een zakdoek bij zich had en wanneer Hij de wassing deed of Zijn handen waste, hij met deze handdoek zijn handen droogde.

Selman-i Farisi vertelt: Ik had in de Bijbel gelezen dat na het eten de handen wassen een reden tot verrijking in het eten is. Toen ik dit aan de Profeet (v.z.m.h.) vertelde, zei Hij (v.z.m.h.):

“De verrijking in het eten is wanneer voor en na het eten de handen worden gewassen.”

Bron: Rukiye Gönüllü